***

jak żyć
jak rozmotać
zasupłany kłębek
czerwonej wełny
w sercu

ŁASKA

Więc raz jeszcze
Złoto czerwień fiolet
Pod zamkniętymi powiekami
Dwa niespokojne żywioły
Krew i słońce
Jeszcze raz się spotkamy
Tworząc migotliwe
Prawie szczęście

Wiosnę

NIC JUŻ NIE BĘDZIE NAPRAWDĘ

Wszystko
Coraz bardziej
Przelotne

Ręce które obejmują
Widzę
Ten uścisk
Nie czuje go
Zupełnie

POWOŁANIE

Pytasz czy zostałeś wezwany

Jesteś prosty i jasny tu ciemność w południe
Nie wiem czy jesteś
Skaleczony przez anioła
Ugryziony przez węża naznaczony

Nie wiem czy zostałeś wybrany

Nie widzę rany

KAŻ MI PRZYJŚĆ

Nie proszę o twardy grunt

Każ mi przyjść do siebie
Po wodzie

Przez wodę
Matkę życia
Żywioł śmierci
Obmycia
Pozwól mi przyjść

KIEDY

Kiedyś Bóg
Wywiedzie ze mnie człowieka
Jak Ewę z boku Adama

Wyzwoli z ciężaru ciała
Jak żydów z domu niewoli

Pokruszy jak mury Jerycha
Wyniosłość duszy

Kiedy

MODLITWA

Tylko tyle choroby
Żeby zrozumieć
Żeby łatwiej było się rozstać
Ale nie zapomnieć

Tylko tyle ciemności
Ile bezwzględnie potrzeba
Żeby nie zwątpić
W światło

I tyle żalu
Ile dziękczynienia